info@tazminhesab.com
09195090924- 02144873715
info@tazminhesab.com
09195090924
02144873715
حسابداری تعهدی ثبت درآمد در زمان کسب و هزینه ها هنگام وقوع است. بنابراین، رویدادهای اقتصادی بدون توجه به تاریخی که در آن جریان‌های نقدی مرتبط رخ می‌دهد، ثبت می‌شوند. این رویکرد برای ثبت درآمدها و تمام هزینه های مربوطه در یک دوره زمانی در نظر گرفته شده است که به عنوان اصل تطبیق شناخته می شود. حسابداری تعهدی دقیق ترین تصویر را از عملکرد واقعی یک کسب و کار نشان می دهد.
در حسابداری تعهدی، حسابدار نه تنها درآمدهای مربوط به فروش، بلکه هزینه های مربوطه را نیز ثبت می کند. با ثبت هر دو مقدار در یک دوره گزارشگری، صورت های مالی یک شرکت دقیق ترین دید را از سودآوری آن ارائه می دهد. این بدان معنی است که حسابدار به محض شناسایی درآمد، درآمد را ثبت می کند، که معمولاً به این معنی است که کالاهای مربوطه حمل شده یا خدمات ارائه شده است. برای انجام این کار، حسابدار نیاز به دسترسی به اسناد حمل و نقل فروشنده (که تعداد واحدهای ارسال شده را بیان می کند) و سفارش فروش (که بیانگر قیمتی است که باید شارژ شود) دارد. سپس می توان از این اسناد یک فاکتور ایجاد کرد. علاوه بر این، حسابدار بهای تمام شده کالای ارسال شده را ثبت می کند. این هزینه از پایگاه داده هزینه های موجودی می آید. در حسابداری تعهدی، جریان های نقدی مرتبط اهمیت کمتری دارند. از آنجایی که فروش قبلاً ثبت شده است، دریافت نهایی وجه نقد از مشتری هیچ تأثیری بر رقم فروش ندارد. در عوض، صرفاً نشان دهنده کاهش حساب های دریافتنی است.
حسابداری مبتنی بر تعهدی مطابق با اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) و استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) است. حسابداری تعهدی توسط این دو چارچوب اصلی حسابداری مورد نیاز است، زیرا منجر به ارائه دقیق ترین نتایج مالی و موقعیت مالی یک تجارت می شود. همچنین در صورتی که صاحبان یک کسب و کار بخواهند صورت های مالی آن حسابرسی شود، لازم است. در صورتی که دفاتر با استفاده از مبنای تعهدی حسابداری تنظیم نشود، حسابرسان نظری ارائه نخواهند کرد.
کسب و کارهای کوچک ممکن است از مبنای نقدی به علت پیچیدگی حسابداری استفاده کنند. مبنای نقدی به اندازه حسابداری تعهدی دقیق در نظر گرفته نمی شود، زیرا شناسایی معاملات بر اساس مبنای نقدی ممکن است مطابق با زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد تسریع یا به تاخیر بیفتد. این منجر به تنوع بیشتر در سود و زیان گزارش شده می شود. با این حال، دانش کمتری از حسابداری برای راه اندازی یک سیستم مبتنی بر نقدینگی مورد نیاز است، بنابراین بسیاری از کسب و کارهای کوچکتر که توانایی مالی یک حسابدار آموزش دیده را ندارند، از آن استفاده می کنند. سرویس درآمد داخلی یک آزمون آستانه دریافت ناخالص را برای مالیات دهندگان تعیین می کند که زیر آن به آنها اجازه می دهد درآمد مشمول مالیات را با استفاده از مبنای نقدی حسابداری گزارش کنند. بالاتر از آن سطح آستانه، درآمد مشمول مالیات باید با استفاده از مبنای تعهدی حسابداری گزارش شود.
بر اساس حسابداری تعهدی تعدیل شده، درآمدها زمانی شناسایی می شوند که در دسترس و قابل اندازه گیری باشند. در دسترس بودن زمانی به وجود می آید که درآمد برای تامین مالی هزینه های جاری در دسترس باشد که ظرف 60 روز باید پرداخت شود. قابلیت اندازه گیری زمانی اتفاق می افتد که جریان نقدی حاصل از درآمد را بتوان به طور منطقی تخمین زد.
در حسابداری تعهدی تعدیل شده، مخارج زمانی شناسایی می شوند که بدهی ها ایجاد شود. این همان رویکردی است که در مبنای تعهدی حسابداری استفاده می‌شود، اگرچه موجودی کالا و اقلام پیش‌پرداخت شده را می‌توان به‌عنوان مخارج در هنگام خرید شناسایی کرد، نه اینکه ابتدا به‌عنوان دارایی سرمایه‌گذاری شود. علاوه بر این، هزینه استهلاک شناسایی نمی شود. در عوض، دارایی ها هنگام خرید به عنوان هزینه در نظر گرفته می شوند. این رویکرد توسط نهادهای دولتی استفاده می شود.
تأثیر اولیه حسابداری تعهدی بر صورت سود و زیان است، زیرا سود یا زیان خالص گزارش شده یک کسب و کار را می توان به طور اساسی با ثبت معاملات بر اساس تعهدی تغییر داد. از آنجایی که حسابداری تعهدی می تواند منجر به تفاوت های اساسی با نتایج گزارش شده بر اساس مبنای نقدی حسابداری شود، می توانید صورت جریان های نقدی را مشاهده کنید تا ببینید جریان های نقدی چگونه بر سازمان تأثیر گذاشته است.
یک کسب و کار در حوزه لامپ و روشنایی که از حسابداری تعهدی استفاده می کند، چراغ هایی را برای مشتری نصب می کند. صورتحساب 100 ملیون تومان است که مشتری 30 روز فرصت دارد آن را پرداخت کند. این کسب و کار به محض ایجاد صورتحساب، حساب دریافتنی را ثبت می‌کند و همچنین هزینه برق کارها را در همان دوره گزارش ثبت می‌کند. این منجر به شناسایی سود در ماه اول می شود. سی روز بعد، مشتری صورت حساب را پرداخت می کند، بنابراین کسب و کار با ثبت وجه نقد دریافتی، مطالبات را جایگزین می کند.
استفاده از حسابداری تعهدی چندین مزیت دارد. اول، دقیق ترین دید را از نتایج مالی یک کسب و کار ارائه می دهد. همچنین دید خوبی از جریان های نقدی مورد انتظار ورودی و خروجی یک سازمان ارائه می دهد، زیرا منجر به ارزش های گزارش شده برای حساب های دریافتنی و حساب های پرداختنی می شود. این بدان معنی است که استفاده کنندگان صورت های مالی تصویر واضح تری از جریان های نقدی کوتاه مدت مرتبط با این حساب ها دارند.
حسابداری تعهدی یک تصویر دقیق از جریان نقدی کلی برای کسب و کار ارائه می دهد. بسیاری از معاملات تجاری در یک دوره چند ماهه و در نتیجه چندین دوره حسابداری رخ می دهد. حسابداری تعهدی نشان می دهد که درآمد و هزینه های تولید شده در یک ماه می تواند به ماه بعد یا حتی بیشتر منتقل شود.
سرمایه گذاران حسابداری تعهدی را ترجیح می دهند. کسب‌وکاری که از حسابداری تعهدی استفاده می‌کند معمولاً نسبت به کسب و کاری که از روش‌های حسابداری مبتنی بر نقدی استفاده می‌کنند، بزرگتر و سازمان یافته تر است.
اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری که توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی بیان شده است، حسابداری تعهدی را بر حسابداری نقدی ترجیح می دهد، زیرا صورت های مالی برای کسب و کاری که از حسابداری تعهدی استفاده می کند دقیق تر تلقی می شود.
مشکل اصلی حسابداری تعهدی سطح دانش اضافی مورد نیاز برای راه اندازی این سیستم است. یک حسابدار با آموزش ضعیف ممکن است درج های تعهدی اشتباهی انجام دهد یا فراموش کند که آنها را معکوس کند، که در نتیجه صورت های مالی از دقت کمتری نسبت به صورت های حاصل از مبنای نقدی حسابداری می شود.
اما در کل ذکر این نکته خالی از لطف نیست که حسابداری نقدی در دنیای امروزی تقریبا منسوخ شده است و حتی بسیاری از کسب و کار های کوچک نیز از حسابداری نقدی به سمت حسابدار تعهدی کوچ کرده اند و یا اینکه در حال مهاجرت به سمت حسابداری تعهدی هستند.
نظرات